मधुमास: कविता

मृत्युफूल 

-खगेन्द्र पन्दाक लिम्बु 

मलामीहरुको माझ रौसिएर 

चिहानघारीको स्वर्णिम बसाईंपछि
मुर्कुट्टाहरुको रेखदेखमा-मृत्युफूल
अस्तुहरुको पिरामिड उक्लिएर मनग्गे फुल्छ -
सुनाखरी झैं झुप्पा-झुप्पा !
अस्थिपन्जरका हाँगाहाँगा !

नारायणहिटीछेऊको बुढोरुखबाट
चमेरे पेन्डुलम जीवनको गीत लिएर
मसानघाटको रोदीमा झर्नू
चुँडेलहरुको प्रेमिलो सालैजोसंग
नाच्नू-नचाउनू निरबाँध
छमछम-कंकाल जिन्दगीलाई
र, बुझ्नू सम्प्रभुत्ताको ससंत्र प्राण ।

बाँच्ने बहानामा मर्नुपूर्वको मृत्यु जिन्दगीमा

कहाँ यतिको -जमिनपत्ती हुनु !- यो खाडल जस्तो

एतिको निख्लम-निक्खर-निस्खोट वस्त्र

कहिले बेर्न पाउनु -यो कफन जस्तो

एतिको कहाँ समर्थन पाउनु -मलामी जस्तो

एतिको नूनिलो कहाँ चाख्नु -आँसुको स्वाद जस्तो

एतिको न्यानो कहाँ ताप्नु -दागबत्ती जस्तो

भूतहरुको शान्तिसेना म

परेड खेल्दै-खेल्दै...

मध्यरात गाउँ-सहर छिर्छु

 र कि बिउँताउँछु निन्द्राहरु !  

कि हिरिकहिरिक बाँचेकाहरुको घांटी ङ्याकेर

लान्छु-घाटप्रदेश अपहरण गरेर,

यहाँ माटो-पानीको क्रयबिक्रय छैन l

पसिनाहरुको शोषण छैन l

अट्टहाँस प्रेतात्मा हाँसो जोख्ने

तुलो-तराजु छैन-राजा-रैती छैन l

प्रकोप-युद्ध-महायुद्ध-काल-अनिकालका

थाक-थाक,चाङ्-चाङ् लासहरु

पहाड,तराई,मरुभूमि,हिमाल-जस्तो सुन्दर

चिहान नै चिहानघारीहरुमा-समदर्जाले

आफ्नै शरीरमाथि अमूर्तबोधी दर्शनको

कुरूपसौन्दर्य चिन्तनले- -

दुरूहमार्गी तारे भीरहरुमा-

अस्तुहरुको पिरामिड उक्लिएर

मृत्युफूल मनग्गे फुलिहन्छन-

सुनाखरी झैं झुप्पा-झुप्पा !

अस्थिपन्जरका हाँगाहाँगा !